Eend maar ook eekhoorn

Na een prachtige zomer waarin ik volop heb genoten van het mooie weer, de logés, de gezellige uitstapjes en uitbundige feesten, maar ook de keerzijde zag van het leven, stappen we naadloos de herfst binnen. Niet dat je de herfst aan zijn grillige weerbeeld herkent hoor, het is prachtig stil zonnig weer. Zo'n weertje waarbij je loom voor je uit staart, af en toe een pennetje breit aan een winters dingetje, de zaadjes van de eenjarige verzamelt en waar je weemoedig terug kijkt op wat was.

Mijn twee mannetjes zijn met hun ouders zelfs twéé keer komen logeren en onze jongste heeft ons hier ook laten verliezen met rummikub. Daar kunnen wij zeer fanatiek in zijn, met stopwatch, afleidingsmaneuvres (zoals nog maar een glaasje wijn) tot heel veel slappe lach. In juli ben ik met mijn zusje en een vriendin van haar een paar dagen naar Parijs geweest. We mochten het appartement hartje stad lenen van een vriendin van mij. We voelden ons echte doorgewinterde Parisiènes met zo'n eigen eikenhouten voordeur. We hebben de stad kriskras doorkruist, onze schoenen versleten en onze geest verrijkt met ideeën en cultuur. Lief en ik zijn samen ook nog een paar dagen in Nederland geweest om de boekenwinkels en de toko van hun koopwaar te verlossen en om iedereen die me lief is nog even te knuffelen. Verder hebben we ons bezig gehouden met het bewateren van de tuin, hemeltje, hemeltje, wat is het droog geweest. Nu nog steeds. Af en toe waait er een warm wintje dat het net weer opgekomen gras weer doet verwelken. Iedere ochtend moet ik de rozenstruiken inspecteren omdat de muizen zich graag te goed doen aan hun nog sappige wortels. Trouwens .... het graafmonster in onze moestuin heeft zich nooit bekend gemaakt.

En nu naar de titel van dit verhaaltje, mijn eekhoorn trekjes. Twee postjes geleden beschreef ik dat ik overduidelijk een eend was maar ik moet bekennen dat ik ook verdacht veel gelijkenis vertoon met een eekhoorn. Als de annemonen, asters en de gekleurde bladeren de overhand gaan nemen in de tuin, dan begint bij mij de verzameldrift de kop op te steken. Ik begin aan de inspectie van draad en stof, van leesvoer tot literatuur en van brandhout tot appeltjes voor de dorst. Het moet er allemaal zijn en dan kan ik met een gerust gevoel gaan genieten. Helaas nog niet vanavond want vanochtend heeft onze buurman de koeien van hun kalveren gescheiden. De moeders staan links van ons huis in de wei te loeien naar hun kroost dat rechts van ons huis in de stal vertoeft en terug loeit. En dat zal nog wel en tijdje duren. (Niets zo leuk als het platteland!!).